Określenie to w rozumieniu Anny Świderkówny ukazuje sposób, w jaki Jezus dokonał aktu zbawienia wierzących w Niego:
Zbawiciel dopuścił, by w oczach przywódców żydowskich był postrzegany jako zwodziciel Ludu, a skutkiem tego jako «κατάθεμα» – «ἀνάθεμα» – «przekleństwo», a skazany przez nich na śmierć krzyżową dokonał aktu złożenia Siebie w Ofierze przebłagalnej za tych, którzy wierzą w Niego jako Bożego Wybrańca.
Uwaga: jest to sens przeciwstawny wobec sensu, nadanego przez tłumaczy Pawłowego zdania 1Kor 12,3 w Biblii Tysiąclecia (o czym dalej będzie mowa).