[1] Por.
פסח של הגדה, Tel-Aviv 1958;
פסח של הגדה The Passover Haggadah. A faithful English rendering by A. Regelson, illustrated by Z. Kleinman, New York 1965;
פסח של הגדה Passover Haggadah with a new translation by Chaim Raphael, New York 1972;
פֶסַח שֶל הַגָּדָה Hagada na Pesach. Na język polski przełożył Dyr. Salomon Spitzer, Tel-Aviv 1972;
הגדה שׁל פסח Hagada. Opowiadania o wyjściu Izraelitów z Egiptu na pierwsze dwa wieczory święta Pesach. Wydawnictwo Księgarni M. Zalcmana, Wiedeń 1927, s. 33. „
Hagada” dostępna obecnie w «Bibliofilskiej Edycji Reprintów» jako reprint, wykonany z egzemplarza ze zbiorów prywatnych w drukarni Interdruck GmbH w Lipsku, Warszawa 1991;
פֶסַח שֶל הַגָּדָה S pomocí Bozí nová prazská pesachová HAGADA s poučným výkladem a v překladu rabi Efraima K. Sidona a s učeným doslovm doktora Bedřicka Noska, Praga 1996;
פסח של הגדה Haggada de Pessa’h, Bruksela 1999;
L. Ligier,
Textus Liturgiae Judeorum, [w:] A. Hänggi, I. Pahl,
Prex Eucharistica: Textus e variis antiquoribus selecti, Fribourg 1968, s. 1-57, a w tym s. 13-34:
Sédèr Haggadah šèl Pèsah seu ordo narrationis Paschae;
S. Pecaric (red.)
פסח של הגדה Hagada na Pesach i Pieśń nad Pieśniami, Kraków 2002, s. 62-230;
S. P. De Vries,
Obrzędy i symbole Żydów, tłum. A. Borowski, Kraków 1999, s. 181-189;
J. Kanofsky,
Przewodnik Pesachowy Fundacji Ronalda S. Laudera. Pesach 5763 / 2003, Warszawa 2003;
R. Cantalamessa,
Pascha naszego zbawienia. Tradycje paschalne Biblii i pierwotnego Kościoła, tłum. M. Brzezinka, Kraków 1998, s. 37-41;
J. Drozd,
Ostatnia Wieczerza nową Paschą, dz. cyt., s. 39-44;
The Passover Hagadah - anglojęzyczny tekst hagady paschalnej, wydany przez Kehot Publication Society,
publikowany w Internecie przez Chabad Lubavitch w formie elektronicznej ← kliknij.
[2] Por. L. Ligier,
Textus Liturgiae Judeorum, dz. cyt., s. 33-34.
Por. też A. Cała,
Sefardyjczycy, [w:] A. Cała, H. Węgrzynek, G. Zalewska,
Historia i kultura Żydów polskich. Słownik, Warszawa 2000, s. 300-301: Sefardyjczycy – to wyznawcy judaizmu wywodzący się z Półwyspu Iberyjskiego (Hiszpania, Portugalia). W 1492 roku musieli opuścić Hiszpanię, stąd poszli do Afryki Północnej, na Bliski Wschód i Bałkany, Francji, Włoch, Niderlandów, Ameryki; A. Cała,
Aszkenazyjczycy, [w:] tamże, s. 16: Aszkenazyjczycy – to pierwotnie Żydzi wywodzący się z Niemiec; obecnie termin obejmuje Żydów z Europy Środkowo-Wschodniej.