W wyniku badań stwierdzono, że struktura sześciu kolejnych perykop Księgi Wyjścia 1–18 spełnia wymagania, nakładane przez schematy literackie traktatów przymierzy hetyckich. Jednocześnie można spostrzec, że:
Dlatego strukturę Wj 1-18 można zredukować do czterech elementów:
A: Wj 1,1-11,10: | Bóg przedstawia się jako król pełen potęgi i majestatu, inicjuje przymierze z Izraelem w sytuacji jego zniewolenia w Egipcie, podejmuje zobowiązanie nadania mu ziemi Kanaan na własność. |
B: Wj 12,1-13,16: | Bóg nadaje Izraelowi prawo przymierza Paschy/exodusu; Izrael akceptuje nadane mu prawo. |
C: Wj 13,17-14,31: | Bóg zawiera przymierze z Izraelem poprzez akt przeprowadzenia Izraela przez pustynię i rozcięte morze. |
D: Wj 15,1-18,27: | Izrael wychwala Boga, pamiętając, że On obdarzył go swym błogosławieństwem: wolnością, ziemią, pokarmem i napojem, poznaniem Jego samego i Jego prawa. |
Możliwość dokonania takiej redukcji tematycznej została dostrzeżona u zarania Izraela jako Ludu Pana, stała się ona zasadą wpisania historii Wj 1-18 w ryt paschalny, o czym powiedzą kolejne punkty prezentacji.